Without darıxmaq..................................................

Mırtdı ama artıq darıxmaq duyğusu sönmüş kimi görünür.
Fikirləsirdim ki çox darıxacam Bakı üçün və kəndimiz üçün.
Ama hisslərim elə surətlə öldü ki artıq darıxmaq üçün darıxıram kimi gəlir mənə.
Çox maraqlı hissdi bu.
1 vaxtlar tək arzum hecnə hissetməmək idi.Insan heçnəyin qədrini bilmir.
Hisslər də daxil olmaqla.
1 həftə əvvlə icərişəhərdə oturaraq bu soyuq divarlar üçün,kəndimizin sakit küçələri üçün,Gəncliyin arxasındaki o kirli meşə üçün,dostlarım,ailəm və bütün sevdiklərim üçün darıxdığımı hisseliyirdim.
Indi darıxmıram heçnəyə.Bütün yaşadığım gözəl anların çəkiciliyi ölüb sanki.Və boş qalıb dünyam.Hərkəsin olduğu ama tək olduğum dünyam.Küləklər əsmir artıq sanki,danışmır mənimlə.Yağmurlar gedib məni Istanbulda gözləyir.
Həyatın nəbzi düz xəttdi.Ama məni narahat etmir ürəyin vurmamağı.Bəsit bir həyatla yaşayıram.
Nəfəs almag və verməkdən,yemək yeyib tualetə getməkdən ibarətd1 həyat.
Həyatın nebzölçən aparatı xarab olub.Yəni aparat axtaracam.Istanbulun uzun küçələrində.
Axı əziyyət çəkmədən,gic-gic darıxmadan yaşaya bilmir insannnnnnnnnnn...........