Sonsuzlug

Sonlardan en çok istediğim ve en zor olanını seçmiştim ama galiba 1 çıkmaza takılıp kaldım.Hep yenmem gerekirken yenilmek çok agir geliyor,sanki ümitsizliğe kapılır gibiyim.

Hep hız almam gerekirken yavaşlıyorum ki bu bende kıpırdamıyorum izlenimini uyandırıyor.Ne kadar güçlü olursan sapma tehliken o kadar çoğalır.Bu bildiğim 1 şey.Ama acıtıyor.Icimdeki o şey küçüldükçe daha da ağırlaşıyor,bunu hissediyorum.Küçüldükçe kalbimin 1 tarafına ağır basıyor.Eğilmeye zorlanıyor kalbim.Bense bunun acı ıstırabını kendimden,1 az da sevdiklerimden çıkarıyorum.

Düşlediğim,ulaşmak istediğim sevgide kendim eğrilikler yapıyorum.Duvara toslama şansım ve korkum artıyor her gün.

Eskiden kalan 1 alışkanlıkla kaçmak geçiyor aklımdan.Her defasında bunu yenmek gücümü ve zamanımı alıyor.

Uyandığımda uzaklaştığım için kendimi kınıyorum ben çünkü kenardan kaçmaya çalışan korkak biri gibi göründüğümün farkındayım.
Evet sence ben korkakmıyım..............