Ferqi yoxdu ne olaq...................................................

Sensizem.Dunyasızam.Heyatsızam.
Ruhu 1 daşa hebs elesen nece çırpınarsa menim ruhum da ele çırpınır.Yalnızca düşünebilen daşam içinde ruhu saxlıyan.
Soyuğam sertem.Üstümde biten yosunlar,mamırlar meni canlı,heyat dolu gösterir ama bu daş olduğum heqiqetini deyişdirmir.Ağır bir daşam,yorğunam.
Güclü görünürem ama kövreyem.Quruyam,ağlıya bilmirem.
1 yağmur ol yağ üstüme.Yu erit meni ruhumu azad ele.Vücudumu torpaq ele,ağac olum bitim.Böyüyüm.Seni güneş bilim sen terefe eyim budaqlarımı.Qollarımı açım gözlüyüm seni.Külek ol es titret yarpaqlarımı,qoxunu alım rüzgardan.Esib keçdiyin terefe eyilim,1 de çağırım seni,yene es deye.Es yene oynat meni kökümnen.
Torpaq ol yarpaqlarımı töküm üstüne payızın küleyinde,göz yaşı kimi.Al götür yarpaqlarımı,içine çek.Qebul ele göz yaşlarımı.
Sonra quruyum,çürüyüm,qatılım sene.birlikde olaq,içiçe.
Çemenlerde ot kimi bitek,çaylarda lil teki axaq,sehralarda qum olaq,külekle sovrulaq,hava axınında oynaşaq.
Ferqi yoxdu ne olaq.Yeter ki sen orda men burda olmayaq,ayrılmayaq..................